Ghalia Volt & Band Blues Banana Peel Ruiselede (03-02-2020) reporter: Marcel & photo credits: Rootsville info club: Banana Peel info band: Ghalia Volt © Rootsville 2020

Het was alweer een hele tijd geleden dat ik nog naar Ruiselede was afgezakt. Tijd dus om de oudste bluesclub van het land een bezoek te brengen en gezien ze daar het bezoek kregen van nationale trots Ghalia, hadden we een extra reden voor de lange verplaatsing. We vertrokken dus op tijd richting West-Vlaanderen.

Het gaat nog steeds enorm snel voor Ghalia Vauthier aka Ghalia Volt, haar carrière loopt als een sneltrein. Voor wie haar nog niet moest kennen, Ghalia is een talentvolle blues zangeres/songschrijfster uit Brussel. Ghalia was actief in twee projecten, zijnde Ghalia & The Naphtalines, een energieke boogie band en Ghalia & Voodoo Casino, met wie ze in 2016 het album 'Have You seen My Woman?' opnam. Sinds 2013 vertoeft Ghalia met grote regelmaat in de Verenigde Staten. Daar kreeg ze de gelegenheid om met zeer getalenteerde en inspirerende muzikanten in contact te komen, waaronder Johnny Mastro en Mama’s Boys, met wie ze geregeld in onze contreien toerde. Ze ging naar Chicago, Memphis, Nashville, maar ook naar de roots van de Mississippi blues en de bayous van Lousiana. Ondertussen is Ghalia uitgegroeid tot een gerespecteerde muzikante in de muziekscéne van Mississippi en ver daar buiten. Ze bracht vorig jaar een schitterende cd uit met als titel ‘Mississippi Blend’ en die kwam ze nu, in een grootse Europese tournée voorstellen. De CD telt tal van grote namen zoals Cédric Burnside of Watermelon Slim. Voor deze tournée laat ze zich bijstaan door Dean Zucchero aan de bas, Lee Andrew Williams Jr. op drums en last but not least Lightnin Malcolm op gitaar. Het beloofde dus vuurwerk te worden.

Gezien ikzelf al fan ben van Ghalia én van Lightnin Malcolm, kon het al bijna niet stuk. De joint was goed volgelopen en de temperatuur was bijna tropisch toen de band kwam inzetten met een pittig instrumentaaltje waar we de kwaliteiten van de muzikanten al aan den lijve mochten ondervinden., waaronder het betere baswerk met fijne “loops” van Dean en het stevig geroffel van youngster Lee Andrew. Vanaf het tweede nummer werden we door Ghalia ondergedompeld in de zompige sfeer van de Mississippi met het stevige ‘Gipsy Lady’ op de voet gevolgd door ‘Meet You down The Road’. Het klong zodanig “vettig” dat je echt dacht de klei van de Delta aan je schoenzolen te voelen plakken. Zonder verpozen werd de slide bovengehaald à là Elmore James, waarbij opviel dat Ghalia en Malcolm elkaar blindelings weten te vinden.

Wat ook vettig klonk was ‘Wade In The Water’, een gospelachtig ding dat klonk als de vermoeide ledematen van de katoenplukkers van weleer. “Drag me Down’ werd ons door het strot geramd met een stevig swingende ritmesectie om het geheel op niveau te houden. Nice job. Daarna volgden ‘Lucky Number’ en een fijn stuk old school rock ’n roll met ‘Squeeze’. Ghalia ging even rusten en Malcolm mocht zijn eigen ding doen. Tijd dus voor de real North Mississippi Country Blues met ‘Bounce’ waar hij goed wordt ondersteund door de schitterende drummer Lee Andrew en ‘Slow Roll Me Baby’. Voor het laatste nummer van de set kwam Ghalia ons nog eens trakteren op het schitterende ‘Why Don’t You Sell Your Children’, song voorzien van de nodige uitleg, zoals de meeste songs van haar set trouwens.

Tijd voor een drankje en een babbeltje met wat gekenden en het was alweer showtime. Ghalia & co bleven de gashendel opendraaien met ‘Let The Demons Out’, titeltrack van haar vorige schijf, gevolgd door ‘I Told You Not To Tell Them’ waar zich een gitaarspelletje ontrolde tussen Ghalia en Malcolm. Fun on stage my friends ! Deze song shaket als de beste,  wat van het vervolg, ‘Hoodoo Evil Man’ ook kan worden gezegd. Tijd alweer voor de “Diva In Red” om backstage een kleine adempauze in te lassen en Malcolm vrijspel te geven op de bühne. De imposante Mississipian trakteert ons op Junior Kimbrough’s ‘All Nigh Long’ en Muddy Waters’ ‘Mannish Boy’. Ambiance in de keet dus.

Gahlia terug “on stage” en het tempo mag even wat zakken met het heel knappe ‘Release Me’ waarbij alweer de slide een hoofdrol toegemeten krijgt. Afsluiten werd er gedaan met ‘Shake & Repeat’ waarbij Ghalia een spelletje speelde met de aanwezigen die het zich lieten welgevallen, waarna een stevige versie van ‘Rollin & Tumnlin’, weliswaar met een eigen twist, het optreden afsloot. Gezien het echter nog geen 23 uur was, mocht ze er nog een lap op geven en ‘4AM Fried Chicken’ knalde door de luidsprekers gevolgd door ‘CC Rider’ om deze knallende avond af te sluiten. Om de woorden van Ghalia te gebruiken: “ It Was fingerlickin’ good!”

Knap en goed uitgebalanceerd optreden gezien, dus meer dan tevreden naar huis, door de regenbuien heen. Banana Peel, I’ll be back !! (Marcel)